Jeminee! Een prijs! En nog wel een die is bepaald door een uitverkochte zaal. Niet te geloven!

Gisteren, zaterdag 14 juni ’25, was de ontknoping van mijn avontuur in het Schiller Theater, dat jaarlijks het Utrechts Cabaret Festival organiseert. Op historische grond – waar Mozart heeft gespeeld en Napoleon heeft overnacht – mocht ik het opnemen tegen mijn talentvolle collega’s, die ik heb mogen leren kennen op de allerleukste manieren: jonglerend, aan elkaar hangend, liedjes zingend.

Op de avond van de finale werden er stoeltjes bijgezet om de capaciteit op te schroeven. Het viel mij toen al op dat het festival een gevarieerd publiek aantrok, ook veel mensen die minder vaak naar het theater gaan, maar bijvoorbeeld via de uitagenda hierop waren gekomen. Erg goed! Omdat theater naar mijn idee ook best een bubbel kan zijn.

Ik mocht een paar minuten langer op het podium staan ten opzichte van de halve finale. Het was leuk om te zien hoe eenieder van ons dat gebruikt had. Tot de act voor mij heb ik dus ook genoten van de acts. Daarna werd ik natuurlijk wel zenuwachtig!

Dat had gelukkig niet de overhand, en ik heb de grapjes en liedjes goed over kunnen brengen. Er was gelukkig vanaf het begin al veel reactie van het publiek, dus kon ik met een goed gevoel verder spelen. Het slotlied – een nihilistische break-up-song – viel in het speciaal erg goed.

Nadat alle finalisten waren geweest, werd als eerste de algehele winnaar bekendgemaakt. Die ging naar ‘Ed Sheeran-lookalike’ Michel Doodeman. Iemand die net zo leuk achter de schermen is als voor de schermen (al geldt dat voor iedereen die afgelopen week heeft opgetreden). Maar daarvoor won hij natuurlijk niet de juryprijs: die won hij omdat hij de meeste eigenheid had en zich actueel geëtaleerd had. Volkomen terecht, vonden wij vanaf de zijkant!

Daarna mocht ik naar voren komen als winnaar van de publieksprijs. Ik vond het moeilijk voor te stellen dat ik de meeste stemmen had gekregen uit de zaal. Ook omdat ik helemaal niemand had uitgenodigd! Ik nam de beker in ontvangst en ben er na afloop voorzichtig mee naar huis gefietst, trots!

Doctor Galle ging naar huis met de prijs voor beste persoonlijkheid. Daar kwam hij natuurlijk ook mee binnen, maar nu heeft hij er ook een prijs voor. Gefeliciteerd!

Credits: De andere finalisten waren Birgit en Ro (Birgit Jongerius en Robin Zijlstra), en Tomesh.

En met deze groep stonden we in de halve finale: Michel Doodeman, Tomesh Beumken, Doctor Galle, Birgit & Ro, Arno Moens, Sam De Schutter, Julia Von Der Fuhr, en ik: Jonas van Dalen.

Steef Schinkel was verantwoordelijk voor de organisatie en vecht onvermoeibaar voor het voortbestaan van het festival en het theater, samen met zijn vrouw Hannie. De voorzitter van de vakjury was cabaretroutinier Tim van der Sluijs. Licht en geluid waren onder leiding van John Hogenkamp. Fons was zijn onmisbare assistent. En verder was dit festival mogelijk dankzij de hulp van talloze vrijwilligers.